Miejsko-Gminna Samorządowa

Przynależność do sekty miewa swoje plusy. Zwłaszcza jeśli jest to sekta miłośników Ali i Nino. Wstąpiłem do niej latem 2001 roku w stolicy Azerbejdżanu, Baku. Spotkany przypadkowo zachodni dziennikarz, kiedy już sobie przegadaliśmy naszą fascynację Kaukazem, nakazał mi stanowczo lekturę tej niewielkiej książeczki. "Powie ci więcej o miejscu, w którym jesteśmy, niż niejedna monografia naukowa".
Mówił prawdę, choć Ali i Nino to romans, kaukaska odpowiedź na Romeo i Julię, opowieść o skazanej na klęskę miłości Alego, azerskiego chana, i Nino, gruzińskiej księżniczki. To oprócz ujmującego ciepła w przedstawianiu bohaterów, błyskotliwego poczucia humoru, plastyczności opisu zaginionego świata najważniejsza cecha tej powieści: wszechogarniająca, przejmująca nostalgia. Bo czytając historię, która zaczyna się w Baku tuż przed pierwszą wojną światową, wiemy, iż nie może ona skończyć się dobrze.
Ali i Nino skradła serca czytelników na całym świecie, szczególnie często tych najbardziej cynicznych, czyli dziennikarzy.
W Azerbejdżanie i Gruzji Ali i Nino stali się niemal historycznymi bohaterami. Dzieje ich miłości znali ludzie, którzy nawet nie mieli książki w ręku. Lata później w nadmorskim gruzińskim Batumi stanął piękny pomnik szczęśliwej nieszczęśliwej pary.
Ali i Nino to zaginiona przed laty i na szczęście ponownie odnaleziona perełka literatury. Teraz po raz pierwszy tłumaczona na polski z oryginału.

Gruzja jest jak kobieta. Zawsze piękna. Wystarczy tylko na nią spojrzeć. Potem upić się tym widokiem i już nie trzeźwieć. Gaumarjos!

Książka Katarzyny Pakosińskiej powstała z miłości autorki do Gruzji, jednego z najpiękniejszych zakątków na świecie. Samaradiso to wzruszająca, dowcipna i barwna opowieść. Jej rytm wyznaczają pory dnia, prowokując historie i anegdoty opowiadane przez bohaterkę i jej alter ego.

• Kto był pierwszą wielką miłością Katarzyny Pakosińskiej?
• Jak tańczy się kartuli?
• O co chodzi gruzińskim kierowcom?
• Czy każdy musi się ubrudzić, jedząc chinkali?
• Dlaczego Gruzini nie lubią kolacji przy świecach?

Niezwykła i bardzo osobista podróż do wnętrza Gruzji. Zilustrowana niepowtarzalnymi zdjęciami z prywatnego albumu autorki oraz fotografiami opowiedzianymi światłem przez George’a Darchiashvilego ("National Georgaphic", Tbilisi).

Samaradiso Katarzyny Pakosińskiej to książka totalna - ciekawie-historyczna, bogato-kulturalna, smacznie-kulinarna, egzotycznie-krajoznawcza, wzruszająco-metafizyczna, a nade wszystko - czego nie mogło przecież u Pakosińskiej zabraknąć -
SZCZERZE-ŚMIESZNA!
[Wojciech Saramonowicz]

Spotykają się w gruzińskim McDonaldzie, reporter z Polski i była aktorka z Groznego. Życie Lary odzwierciedla wszystko, co na przestrzeni ostatnich lat zdarzyło się w Gruzji, Czeczenii i Syrii. Matka Mudżahedinów opowiada o tym, jak wojna wielokrotnie stawała u jej drzwi. I o swojej jedynej obsesji: jej synowie mają pamiętać o tym, by "żyć, nie umierać".